“Biz bu halkı sevdik
Ve bu ülkeyi.
İşte bağışlanmaz
Korkunç suçumuz “

YAŞAMI MÜCADELESİ ANISI

ÖRNEK OLSUN.

YUSUF METİN

Yusuf Metin 1952 yılında Erzincan İliç’te doğmakla birlikte Tunceli Ovacık nüfusuna kayıtlı. Babası Süleyman Metin topraksız yoksul köylü, birkaç baş hayvanı var ve ailenin geçimini emek gücü ile sağlamaktaymış.

Yusuf’un annesinin babası 1938 Dersim katliamında öldürülür ve annesi amcalarının yanında büyür.Aile Amasya’ya sürgün edilir.Dokuz yıl sonra sürgünden dönmeye çalışırlar ama Erzincan’a yerleşirler. Yusuf’un sülalesi aslında Ovacık ve Nazimiye Bölgesinden..

Yusuf, annesi Hatun’u kardeşini doğururken küçükken kaybediyor. Yusuf’un Hatun annesinden bir ağabeyi ve kardeşi var. Baba Süleyman Metin ilk eşinin ölümünden sonra ikinci kez evlenir ve Yusuf dahil çocuk sayısı toplam ona yükselir. Yusuf çok kardeşli bir ortamda yoksulluk içerisinde büyür.

Köyünde ve arkadaş çevresinde çok şakacı olarak bilinir. Durmadan şakalar planlar yeğenlerini kızdırır, eğlendirir ve onları çok sever, böyle tanınır

Zeynep ana 3 yıl kadar bakar Yusuf’a, sonra Ovacık Bölge Yatılı İlköğretim Okulu’na gönderilir. Yusuf okula gitmeyi hiç istemez, analığına “ana beni gönderme kalıp koyun güdeyim, sana ot toplamada yardım edeyim” derse de babası O’nu okula götürür ve kaydını yaptırır. İlkokulu yatılı olarak okur. Başarılı ve zeki bir öğrencidir. Öğretmenlerinin yönlendirmesi ile öğretmen okulu sınavlarına girer. Sınavı başarıyla kazanır. Gümüşhane Öğretmen Okulu’na kaydolur. Gümüşhane Öğretmen Okulu da yatılıdır. Diğer yatılı öğrenciler gibi bütün ihtiyaçları kurum tarafından karşılanır ve okul yıllarında paylaşmayı, ortak yaşamayı, dayanışmayı öğrenir.

1960′ lı yılların ikinci yarısından sonra ülkemizde yükselen işçi sınıfı ve gençlik hareketinden etkilenir. Ortaokul yıllarından itibaren,roman ve kitap okumaya meraklıdır. Sosyal ve toplumsal konulara ilgisi artar. Dönemin devrimci dergileriyle bağ kurar, bunları okumaya başlar. Türkiye Öğretmenler Sendikası (TÖS) ün yayınlarını okur ve inceler. Geleceğin öğretmeni olarak ülke sorunları, eğitim,öğretim sorunlarını öğrenmeye çalışır, Türkiye Öğretmenler Sendikası’yla ilişkilenir.

Malatya Akçadağ Öğretmen Okulunda başarılı bir öğrenci olmasından dolayı Öğretmenler Kurulu kararı ile Ankara Yüksek Öğretmen Okulu’nda okuma hakkı kazanır. Ankara Yüksek Öğretmen Okulunda bir yıl hazırlık sınıfı okur ve kura çekilişi sonucu İzmir Yüksek Öğretmen Okuluna kayıt yaptırır, Fen Fakültesi Matematik Bölümünde derslere girer, Yüksek Öğretmen Okulundan da öğretmenlik formasyon dersleri alır.

Ankara Yüksek Öğretmen Okulundayken ilk defa büyük kentte yaşamanın olanakları ve zorluklarını yaşar. Yüksek Öğretmen Okulunda devrimci gençlerle birlikte olur. Sosyalizmin klasiklerini okumaya başlar. Kürt kimlikli bir kişi olarak da milli soruna ilgi duyar. Konuyla ilgili yayınları okumaya, araştırmaya başlar. Dönemde devrimci gençlik içerisindeki ideolojik-politik ayrışmada İbrahim Kaypakkaya grubunun politikalarına sempati besler. Mili sorun konusunda Kaypakkaya’nın siyasi öngörüsü ve bakışını beğenir. Ege Üniversitesi Fen Fakültesinde ve Yüksek Öğretmen Okulundaki devrimcilerle tanışır, yeni arkadaşlar edinir. Önce Kampüs içerisindeki Bornova Yurtlarındakalır; okulunda ve yurtlarda devrimcilerle birlikte hareket eder.

1970-1971 yıları sürecinde işçi sınıfın 15-16 Haziran eylemlerinden etkilenir. İşçi sınıfının kitlesel iş bırakma ve genel direnişinin önemini görür. İşçi sınıfı partisi ve işçi sınıfının devrimde fiili önderliği konusunda İstanbul proleteryasının ayağa kalkışı perpektifinde yeni ufuklar açmıştır.12 Mart askeri darbesinin zor politikalarını yaşayarak muhalif kimliğini biçimlendirir.

12 Mart askeri darbesinin devrimcileri, demokratları ve muhalif olan herkesi gözaltına almaya çalıştığı, işkecelerin, kırımların yoğunlaştığı koşullarda, yılgınlık ve teslimiyet ve mücadeleden kaçış politikaları üretenlere karşı tavır alır. Darbecilere, işkencecilere karşı mücadele hattını netleştirir.

Devrimci gençliğin özgürlük ve sosyalizm mücadelesinin zorla tasfiye edildiği süreçte, üniversitede devrimci-demokrat arkadaşlarıyla dayanışma içerisinde olur. Bu yıllarda sosyalist klasikleri yeniden okumaya devrimci arkadaşlarıyla tartışmaya başlar. Öğrenme isteği ve çoşkusu yüksektir.

1972 yılında İstanbul’da Kaypakkaya hareketine yapılan operasyonlarla ilgili İzmir’de gözaltına alınır, İstanbul’a götürülür. Selimiye Askeri Cezaevinde altı aya yakın bir sure tutuklu kalır ancak koğuşturmaya yer olmadığı kararı ile serbest bırakılır.

1973 yılı sürecinde ideolojik siyasi konularda yön arayışı içerisine girer. Denizlerin 1972’de idam edilmesinin ardından gençlik içerisindeki tepkiyi örgütlemeye çalışan devrimcilerle tanışır. Politik çeverelerle yeni ilişkiler kurmaya çalışır. Politik-İdeolojik sorunlara olan ilgisini yeni okumalarla ve canlı tartışmalarla derinleştirir. Üniversite’de faşizm, modern revizyonizm, milli sorun üzerine bakış açısını derinleştirmeye çalışır, O yıllarda Faşizm, işçi sınıfı partisi, modern revizyonizm, geçmişin özeleştirisi konularında politikaların derinleştirilmesi devrimci komünist bir partiyi inşa etme çizgisi O’nun sorgulayıcı ve irdeleyici olma bakışıyla örtüşür. Denizlerin darağaçlarında son sözleriyle ifade ettikleri Marksizm-Leninizme bağlılıkları 1973-ve 1974 yıllarında olgunlaşan ve sonraki yıllardaki ideolojik-siyasal çizgideki değişim, dönüşüm, özeleştiri ve yenilenme süreci Yusuf’un da değişim ve dönüşüm sürecinde belirleyici olur.

Dönemin doğmatik ve kalıpçı politikalarına bağlanmaz, geçmişin irdelenerek, sorgulanarak incelenmesini, araştırılmasını savunur; geliştirme, değiştirme, dönüştürme perspektifine sahiptir. Bir konuyu ele almışsa o konuyla ilgili bulabildiği tüm yayınları okumaya çalışır ve derinlemesine kavramaya çalışır .Modern revizyonizm tartışmalarının yoğunlaştığı süreçte, konuyla ilgili çıkan tüm yayınları, yazıları toplayarak inceler..

Bu dönemde küçük burjuva ihtilalciliğinin eleştirisi ve devrimin kitlelerin eseri olduğu anlayışının savunusu, İşçi sınıfının toplumsal ve tarihi rolü ve işlevi; işçi sınıfının devrimde önemi, sınıf içerisinde çalışma, sınıf içinde örgütleme çizgisi, merkezi görevin işçi sınıfının bağımsız devrimci komünist partisini inşa etmek olduğu saptaması, Yusuf?un düşünceleriye örtüşür. Sosyo-ekonomik yapıda işbirlikçi kapitalizmin egemenliği vb. düşünceler, sonraki yıllarda modern revizyonizm ve üç dünya teorisinin eleştirileri konularında süreci örgütleyen ve dönüştüren bir militan olarak öne çıkar.

İşçi sınıfı partisinin örgütlenmesi süreci içerisinde yer alır. İşçi sınıfı içerisinde çalışır.Fabrikalar, işletmeler, atölyeler vb. alanlardaki işçileri ve yoksul gecekondu semtlerindeki emekçileri aydınlatma faaliyetlerine katılırken diğer yandan üniversitede ve emekçi semtlerinde merkezi gençlik örgütlenmesi kurulması çalışmalarına katılır.

1974-1975 sürecinde İzmir Yüksek Öğrenin Derneği kuruluş sürecinde, onun ardından Demokrak Yurtsever gençlik Birliği?nin oluşumunda emeğini ve enerjisini katar. Fen Fakültesi Öğrenci Derneği’nin kurulması ve örgütlenmesini gerçekleştirenler arasındadır. Sonraki yıllarda öğrenciler divan başkanı olması için O’nu ısrarla genel kurula çağırırlar 1977 ve 1978 yılarında yapılan öğrencilerin çağrısı üzerine Fen Fakültesi Öğrenci Derneği genel kurullarında divan başkanlığı yapar.. Gençlik kitleleriyle ilişkilerinde sevilen, güven duyulan, söyledikleri dikkate alınan bir gençlik lideridir..

1976 öğrenim yılında faşizmin saldırıları ve revizyonizmin ihanetine rağmen sekizbuçuk ay direnen ve yurtları ve kampüsü faşistlere üs yaptırmayan devrimci, yurtsever, demokrat öğrencilerin mücadelesinin ön saflarındadır.

Proleter devrimcilerin Nisan 1976 tarihinde faşizmin semtlerde, üniversitelerde ve okullarda azgın saldırıları karşısında faşizme karşı güçbirliği çağrısı kapsamında işçi sendikaları, meslek örgütleri, semt dernekleri, öğrenci dernekleri, gençlik derneklerine yaptığı çağrının yaşama geçirilmesi için mücadele eder.

1976 başında halk gençliğinin anti-faşist, anti-emperyalist merkezi kitle örgütü kurulması çalışmaları sonucu 13 Mart 1977 tarihinde beşbin civarında kitlenin seçtiği beşyüze yakın delegenin içinden biri olarak İzmir Yurtsever Devrimci Gençlik Derneği?nin oluşumuna fikir ve emek katkısı sunar.

Faşizme karşı mücadelede en geniş gençlik yığınlarının kazanılması ve örgütlenmesinin önemini anlatır. Faşist unsurlar dışındaki ilgisizler dahil tüm gençliğin kazanılması, faşizmin sadece komünizme karşı olduğu düşüncesinin yanlış olduğunun anlatılmasında ısrarlı bir faliyet içindedir. Faşizmin kendisi dışındaki tüm düşüncelere ve aynı zamanda halka karşı bir hareket olduğunu anlatmak üzere yazılı ya da sözlü, eylemli her aracın kullanılmasının önemini; tüm akademik, ekonomik, siyasi demokrasi taleplerini savunarak gençlik yığınlarına, örgütlenmenin ve mücadelenin günün görevi olduğunu anlatır.

O dönem siyasal hareketin hedefi işçi sınıfını ve halkı devrim ve sosyalizm mücadelesinde örgütleyecek ve işçi ve emekçi kitlelere yol gösterip yöneticilik edecek öncü bir sınıf partisini yaratmaktır. Yusuf ve dönemin İleri militanlarının , hiçbir zaman tereddüt göstermeden bağlandıkları en temel ve en acil görevi işte budur. Yusuf dabu hedef için her türlü olanaktan yararlanarak emekçiler içerisinde çalışır.

1976 Şubatında kitleleri aydınlatma ve örgütleme aracı olarak Halkın Kurtuluşu gazetesi çıkarıldığında derinden etkilenir ve işçi ve emekçi hareketine bağlanma kararlığı ve coşkusunu yaşar ve gazetenin elden dağıtımının ve örgütlenmesinin önemini anlatmak ve yaşama geçirmek için çok çaba harcar.

Siyasal hareketteki teorik ve siyasal gelişmelerin hem izleyicisi hem katılımcısıdır. Örgütsel dönüşüm ve inşa sürecinin düz, engelsiz ve kolay olmayacağının bilincindedir. Teorik ve siyasal tezlerdeki sağ etki tırmanan faşizm, Maocu üç dünya teorisi çizgisine karşı ileri militanlarda muhalif düşüncelerin gelişmeye başladığı dönemdir. Değiştirilmesi ve dönüştürülmesi gereken politikalar, siyasal ve örgütsel çizgideki eklektik yanlar, her türden gericiliğe ve emperyalizme karşı mücadele çizgisinin netleşmesi önem taşımaktadır. Öte yandan faşizmin sağcı tahlili ve üç dünya teorilerinin kabul edilmesi 1976 ve 1977 yılının ilk yarısında yeni bir mücadele süreci başlatır. Sağ çizgi ileri militanlar tarafından da eleştirilmesine ve bu durum bilinmesine karşın örgütlenme çizgisi ve üç dünya revizyonizmi bahane edilerek hizip örgütlenmesi ve yıkıcı bir çalışma yürütülmesi karşısında net tutum alır ve hep birlikte değiştirme-dönüştürme, disipline uyma anlayışına destek verir. Çağrı karşılık bulmayınca hizipçi ve tasfiyeci faaliyete karşı mücadele eder.

Yusuf hizipten etkilenmiş devrimcileri kazanmaya özel çaba harcar. Çevresindeki gençlere, işçi ve emekçilere, devrim davasına gönül veren herkese işçi sınıfının öncü partisini yaratmaya kararlı olduklarını anlatır. İşçi sınıfına ve halka bağlılığın ölçütü aynı zamanda yoldaşlarına bağlılık, disiplin içerisinde sorunları tartışmak, lafazanlık yapmamaktır. Siyasal hareketin tüm olanaklarını kullananların niçin mekanizmalar içerisinde sorgulama sürecine girmediklerini sorar ve buna zorlayarak gerçeği düşündürmeye çaba harcar. Bilimsel sosyalist teoriyi özümseme ve bir eylem kılavuzu olarak kullanma sürecindeki devrimcileri, bu yoldan hiçbir gücün döndüreyeceğine inançlı kadrolar, Mao’yu, Maocu üç dünya teorisini ve revizyonist tırmanan faşizm teori ve tezlerinin politik ve örgütsel sonuçlarını reddederler.

Bu sürecin önemli aktörlerinden biri Yusuf olur. Proleter devrimci hareketin üç dünya revizyonizmini açığa çıkarma ve aydınlatma faaliyetinin bir parçası olarak, Modern Revizyonizm ve Üç Dünya Teorisi başlıklı konferansı örgütleme sürecinde, konuşmacı olmak ister. İzmir-Eşrefpaşa’da Nikah Salonunda yapılan konferansta anlatıcı olarak çok başarılıdır.

İşçi sınıfı ve emekçiler içerisinde çalışır. İzmirin önemli fabrika ve işletmelerinde emekçi semtlerinde yeni ilişkiler kurmaya ve emekçileri örgütlemeye; fabrikaları ve işletmeleri proleterya hareketinin kaleleri haline getirmeye çalışır, kendini işçi ve emekçilerin örgütlenme, mücadele ve kurtuluşuna adar.

Faşizme ve modern revizyonizme karşı mücadelesi ve 1978 1 Mayıs çalışmalarında ve mitingdeki prolerya devrimcileri adına konuşmasından sonra dikkatleri üstüne çeken Yusuf Metin faşizmin, modern revizyonizmin boy hedefi haline gelir.

Karşıyaka-Çiğli bölgesindeki işçi ve emekçiler içerisinde proleter devrimci hareketi örgütlemeye çalışırken fabrikaların işletmelerin, işçilerinin ve semtlerde oturan emekçilerin can yoldaşı; Çiğli?de bir gece toplantıdan dönüşte belediye otobüsünde arkadaşlarından ayrılarak, Gümüşpala kavşağında iner. Aradan geçen bir, birbuçuk saat sonra Karşıyaka eski mezarlık yakınında 6 kurşunla katledilir, katilleri bulunamaz. E.Ü. Tıp Fakültesi morguna getirilen cenazesi Fen Fakültesinde yapılan törenle kaldırılır. Binlerce işçi, emekçi ve öğrenci faşizmi lanetleyerek, katillerin bulunmasını isteyerek O’nu Erzincan’ın Yalınca köyü mezarlığına ugurlar.. Yoldaşları onu Yalınca’ya götürürler. O çok sevdiği halkın bir köy mezarlığının toprağındadır.

Sosyalizm mücadelesinin içten, samimi,hesapsız, pırıl pırıl güleç yüzlü komünisti yüreklerimizde ve sonsuzlukta ölümsüzleşti.

Not:
Aradan uzun yıllar geçti. Yusuf Metin’i ziyaret için yönetim kurulu kararı ile bir arkadaşımız 12 Ağustos 2011 tarihinde önce köyü ziyaret etti; Yusuf Metin’e analık yapan Zeynep Ana’nın eli öpüldü; TARİŞ ürünleri sunuldu ve TARİŞ’in , Yusuf yoldaşımızın işçiler içerisinde örgütlenme ve aydınlatma çalışması yürüttüğü çok geniş bir işletme olduğu bilgisi verildi.. Aynı gün mezar ziyaret edildi ve İzmir’den götürülen iki saksı sardunya , Yamanlar’dan alınan iki avuç toprak Yusuf’un toprağıyla kucaklaştı. Ziyaretimiz sırasında Yusuf Metin’imizin kız kardeşlerinden biri, halasının bir oğlu ve kızı ile de tanışıldı.

Ertesi gün mezar başında anmaya Zeynep anası, akrabaları da katıldı. Mezar taşında yanlışlıklar olduğu için mezar taşı değiştirildi(1). Anma sırasında yapılan yeni mezar taşı yerleştirilemedi. Taşın yapımında yöredeki dayanışmacı dostumuz taş istediğimiz biçim ve yazılarıyla hazırlatmıştı; ancak mezar taşı yerleştirmesi usta aynı gün uygun olmadığından arkadaşımızın varlığında yapılamadı. 22 Ağustosta 2011 tarihinde yeni mezar taşı yerleştirildi(2)

1-)

2-)

SER VERİP SIR VERMEYEN BİR YİĞİT
Hasan Asker Özmen
(1956-5 Ekim 1980)

1956 yılında Adana iline bağlı Şambayad köyünde Hüseyin-Mediha çiftinin üçüncü çocuğu olarak dünyaya geldi.

Hüseyin Özmen çiftçilikle geçinen yoksul bir köylü olmasına rağmen 5 çocuğunu da okutur. Çocuklarının hepsini çok sever ama Hasan’ı ayrı sevmektedir. Hasan köyünde ailesi akrabaları ve arkadaşları içerisinde çok sevilen zeki, akıllı bir çocuktur. İlkokulu köyünün adını taşıyan Şambayad İlkokulunda bitirir. Okulda çok sevilen başarılı bir öğrencidir.

Hasan’ın ağabeyi Cabbar Özmen kardeşi Hasan’ı anlatırken ”harika bir çocuktu, yardımsever gururlu, başarılı kimseye kötülük etmeyen elinden geldiği gücü yettiğince herkese yardım etmeye çalışan kendine has bir çocuktu.” diyor.

Evde ne anne ne baba çok karışmazmış; çok alıngan olduğu için kimse kendisine bir şey söylemek istemezmiş. Çünkü bir şey söylendiğinde  alınır yemek bile yemezmiş bu nedenle de çok sık hastalanırmış. Hasan kendine has tavrıyla gurur ve öfkesini içinde taşıyan, dışarıda oldukça sevecen bir çocukmuş.

Hasan’ın ailesi ve akrabaları yurtsever devrimci nitelikler taşımaktadır. Dolayısıyla Hasan devrimci düşüncelerintartışıldığı bir ortamda büyür. Yetişkinlik sürecinde sosyalizmi, dayanışmayı, paylaşmayı anlamaya, öğrenmeye çalışır.

1963-64 yılarında okula devam etmek üzere Adana merkezine, ağabeyinin yanına gelir. Tepebağ Mahallesinde İstiklal Ortaokulunda okumaya başlar. Çok başarılı bir öğrenci olur, tüm karnelerini her yıl takdirle alır. Okulun tatil olduğu zamanlarda da köyüne ailesine yardım etmeye gider. Ortaokulu başarıyla bitirdikten sonra Adana Erkek Lisesine başlar. Lisede de oldukça başarılıdır. Sınıflarını takdir ile geçer.

1973-74 yılında üniversite sınavına girer, ilk sınavda 400 puan alarak Ankara Hacettepe Üniversitesi Fizik Bölümünü kazanır

Artık Adana’dan ayrılmıştır. Ankaraya gelir okuluna kaydını yaptırır. O dönemde Hacettepe Üniversitesi daha çok devrimcilerin etkin olduğu bir okuldur. Burada devrimcilerle tanışır, yurtsever devrimcilerle hemen kaynaşır, halkın kurtuluşu yolunda gençlik mücadelesinin bir militanıdır. Okullarda, fabrikalarda, semtlerde bildiri dağıtır, afişlemeye çıkar; yaşamını işçi sınıfının kurtuluşu mücadelesiyle birleştirir.

1977 yılında Halkın Kurtuluşu Gazetesinin merkezi basım ve dağıtımında görev alır. Yurt-Da Kitap evi artık mekânı olmuştur.

Halkın Kurtuluşu gazetesinin basımı ülke çapında dağıtılması, en ücra köşelerde yaşayanların eline geçmesi için her türlü özveriyi ve yaratıcılığı gösterir.  26 Aralık 1978 tarihinde  faşizmin Kahramanmaraş  kırımından sonra 11 ilde ilan edilen sıkıyönetim sonrası gazetenin İstanbul’da basılamaz duruma gelmesi üzerine İzmir’de basılması gündemdedir.

Hasan, basım ve dağıtım işlerini organize etmek için İzmir?e yerleşir. İzmir?de işçi sınıfının  kurtuluşu mücadelesiyle bütünleşir ve yoldaşlarıyla gecesini gündüzüne katarak gazetenin ülke düzeyinde basımı ve dağıtımını gerçekleştirir. Örgütüne bağlı, disiplinli, özverili  devrimci  komünist kişiliğiyle üstlendiği işte emeğini ve aklını birleştirip fedakarca çalışır.

1979 yılında sıkıyönetim ilan edildiğinde, sıkıyönetime cevap anlamında ”Mücadele durmayacak” başlıklı özel sayı basılır. Özel sayının dağıtımının da sıkıyönetim koşullarında özel olması gerekmektedir. Gazete özel sayısı uçakla illere dağıtılacaktır. Dağıtım işini Hasan üstlenir. Havaalanına geldiğinde görevli asker, ” açın kolileri, bakacağım” dese de Hasan kendine güvenli ve kararlı duruşuyla kolilerini açtırmaz ve dağıtım gerçekleşir. Eve geldiğinde kendisini merakla bekleyen arkadaşları dağıtımın sorunsuz olduğunu duyunca rahat bir nefes alırlar. Özel sayının sıkıyönetime rağmen yerine ulaştırılması moral anlamda güçlü bir etki yapmıştır.

1980 Yılı şubat ayında İzmir’de sıkıyönetim ilanı sonrasında Ankara Altında’?da gecekondu bölgesine yerleşir.Semtte oturan emekçilere ulaşmakta, onlarla bütünleşmekte hiç zorlanmaz; onlardan biri olarak günlük olaylardan hareketle politik yorumlar yapmaya, yönlendirmeye; emperyalizmi, faşizmi, demokrasiyi, işçilerin neden sömürüldüğünü, halkın kurtuluşu yolunu anlatmaya çalışır. Burada da tüm emekçilerin  ve yoldaşlarının sevdiği saydığı bir önderdir artık. Öyle ki semtteki tüm emekçilerin evleri  Hasan’ın gidip oturduğu, sohbet ettiği, çay içtiği evler olur.

Ülkede yükselen mücadele karşısında saldırılar da artmıştır. Faşizmin artan saldırılarına karşı mücadeleyi örgütlerken Hasan geminin hem kaptanı, hem tayfası olmuştur. Çalışma  gruplarında o vardır; duvar yazılamalarında, afişlemelerde, her türlü faaliyette hem önder hem de işin işçisidir. Bu arada, mücadele içinde gönlü de kaymıştır Altındağ’lı devrimci bir kıza. Mahallede nişan yapılmıştır. Tüm ailesinin, yoldaşlarının katılımıyla nişan töreni kitle gösterisine dönüşmüştür adeta. Süreç zorludur ve giderek artan sıkıntılı günler başlamıştır. Ardı ardına gözaltına alınanlar arasında  nişanlısı da vardır ve gözaltına alınanlar insanlık dışı uygulamlardan, işkencelerden geçmmektedir. Artık darbenin ayak sesleri giderek  hissedilmeye başlamıştır. Yoldaşları Hasan’la ilgili endişe duymaktadır onu korumak adına. Ama Hasan hâlâ mücadelenin en ön saflarındadır.

Ve 12 Eylül 1980, askeri faşist cunta..

Saldırılar daha da yoğunlaşmış, evler, okullar, işyerleri basılmaya başlamıştır. Muhalif tüm sesler, devrimciler, demokratlar, aydınlar tek tek gözaltına alınıp işkenceye tabi tutulmuştur. Hasan, faşist cuntaya karşı da mücadelenin en ön saflarındadır. Kendisine ”Hocam artık kendine daha dikkat etmelisin” diyen yoldaşlarına bir gün ”Ne olacak, alırlar ya üç gün içinde öldürürler ya da üç gün içinde serbest bırakırlar” der.
Ve 2 Ekim 1980 gecesinde Hasan, nişanlısı Birgül,  nişanlısının abisi ve yengesiyle birlikte gözaltına alınır. Ankara emniyetinde yeni kurulan işkencehane (DAL)’da tüm işkence yöntemleri, her tür teknik Hasan’ın üzerindeuygulanır. Devrimci Komünist  Partisine, yoldaşlarına ilişkin ağzından tek kelime bile çıkmaz; İfade vermeyi reddeder. 4 Ekim?i 5 Ekim?e bağlayan gece işkencede katledilir. Belgelere göre Hasan Asker Özmen’i sorgulayan komiser Enver Göktürk ve ekibidir. Özmen 4 Ekim 1980 günü saatler süren sorgudan sonra hücresine atılır. Sabah sayım yapılırken Özmen’in öldüğü fark edilir. Tutanaklara göre Hasan gözleri kapalı ve ayaklarını karnına doğru çekmiş, hücrenin bir köşesinde hareketsiz durumda bulunmuştur. Vücudunda elektrikten kaynaklı yanık izleri vardır.

Soruşturmada tanık olarak ifadesine başvurulan Birgül Kaya şunları söylüyordu: ”Başkomiser Enver Göktürk’ü nişanlıma işkence yaparken gördüm, nişanlıma cereyan veriyorlardı. Bunu gözüm bir ara açıldığında gördüm. Nişanlımın yanında bana da defalarca işkence yapıldı.” Hasan Asker Özmen’in sorgulandığı süreçte Ankara Emniyet Müdürlüğünde sorgulanan Kamber Ateş de ” Halkın Kurtuluşu grubuna o zaman müdür ya da müdür yardımcısı olan Enver Göktürk bakıyordu.. Yapılan işkencelerden sonra ismimi kabul etmem için babamı ve kardeşimi karşıma getirdiler.. O dönem, bir eylemde polis öldürülmüştü, o suçu bana yıkmaya çalıştılar. İşkencenin her türlüsü uygulandı üzerimizde. Ben ve Hacettepe Üniversitesi öğrencisi Hasan Asker Özmen’le beraberdik. Hasan Asker Özmen işkencede öldürüldü. İşkenceciler Hasan’ı  polisi öldürdüğünü kabul etmesi ve eylemi örgütleyenlerin, katılanların  isimlerini söylemesi için vahşi işkenceler uygulayarak öldürdü. Tüm işkencelere rağmen direndik.” diye anlatıyor.

Hasan işçi sınıfının kurtuluşu mücadelesinde  onurunu sınıf düşmanlarına çiğnetmedi.

Askeri Savcılık, Komiser Enver Göktürk ve polisler Serdar Kerem, Niyazi Porç hakkında ”işkence yapmak”tan dava açtı. Adli Tıp Raporu Özmen’in vücudunda görülen yanıkların elektrik akışı taşıyan sivri uçlu sıcak bir maddenin batırılmasından meydana gelmiş olduğu bildirildi. Üç polise Sıkıyönetim Komutanlığı 2 Numaralı Askeri Mahkemesi ceza verdi. Askeri Yargıtay verilen kararı bozdu; İşkenceciler beraat ettiler.

Ailesi  cenazesini almak için Ankara’ya geldiğinde baba Hüseyin Özmen, ”benim oğlum karıncayı bile incitmezdi, neden benim oğlumu incittiler, ne istediler benim oğlumdan” demişti. Karıncayı bile incitmeyen, Çukurova’nın yiğidini askeri faşist cuntanın işkencecileri öldürmüş,  yine cuntanın askeri yargıtayı tarafından işkencecilerberaat ettirilerek  yeni işkenceler için cesaretlendirilmiş, önleri açılmıştı..

Hasan Asker Özmen  Adana İli  Şambayad beldesinde yatıyor..

Erdemleri rehberimiz , anısı yolumuza ışık olsun!

Anısı önünde saygıyla eğiliyoruz.

Unutturmak isteyenlere inat, unutmadık, unutturmayacağız!

YUSUF EKİNCİ
(1956-11 Aralık 1977)
Tokat merkezine bağlı Karkıncık köyünde 1956 yılında doğdu. Karkıncı köylüleri tarım ve hayvancılıkla geçimini sağlıyordu. Babası İsmail Ekinci annesi ise Gülsün Ekinciydi. Yusuf’un üç kız iki erkek kardeşi vardı. Aile az topraklı yoksul bir köylü ailesiydi.
Yusuf Ekinci Karkıncık Köyü İlkokulunu bitirdikten sonra ortaokulu ve liseyi Tokat’ta bitirdi. Tokat Lisesini bitirdikten sonra ablası Hatun Ekinci’nin yaşadığı İzmir’de Narlıdere’ye geldi. Narlıdere’de inşaat işçiliği ve narenciye bahçelerinde tarım işçisi olarak çalıştı.
Üniversite sınavlarına girmiş ve Bursa Yaygın Eğitime kayıt yaptırmıştı. Okula devam zorunluğu olmadığı için Yaygın eğitimde okumayı tercih etmişti. Narlıdere’de bir süre ablasının evinde kaldıktan sonra ağabeyinin oğlu ile birlikte ayrı bir ev kiraladı. Yaşamlarını gündelik işlerde çalışarak sağlıyorlardı. Narlıdere’de yeni arkadaşlar ve çevreler edindi. Modern revizyonizmin etkisi altındaki gençlerle tanıştı. O dönemde modern revizyonizmin etkisi altındaki gençler Dostlar Kıraathanesinde biraraya geliyordu. O da kahveye gider gelir buradaki politik tartışmalara katılırdı. Okumayı çok severdi. Ne bulursa okurdu. Politik bir yön arayışı içindeydi. Roman ve siyasi içerikte kitaplar okumayı severdi. Okuduğu kitapları tartışırdı. İşçi olarak çalıştığı iş yerlerinde kolaylıkla yeni ilişkiler, arkadaşlıklar kurardı. Bu süreçte inşaatlarda işçi olarak çalışırken Halkın Kurtuluşu gazetesi ile tanıştı.
Emperyalizm, faşizm, kapitalizm, artı-değer sömürüsü vb konularla ilgili yeni bir öğrenme sürecine başladı. Emperyalizm, modern revizyonizmin ideolojisi ve sosyalizmden geri dönüş sorunlarını anlamaya çalıştı. Sosyalizmin klasik kitaplarını okumaya başladı.İlk sosyalist ülke Sovyetler birliğinde 1953 yılında Kruşçev ve kliğinin iktidara gelmesinin ardından modern revizyonist ideoloji iktidara çöreklenmişti. Proleter devrimci ideolojiyi ve politikaları etkisiz duruma getirerek sosyalist yapılanmayı tasfiye etmeyi ve kapitalizmi ilerletmeye çalışıyorlardı. İzleyen dönemde devlet, devrim, demokrasi, sosyalizmin sorunları, dış politika konularındaki revizyonist ideoloji ve politikalar Brejnev döneminde de sürdürülerek kapitalizmin restorasyonu gerçekleştirildi..
Modern revizyonizmin karşı-devrimci özünü açığa çıkaran yayınları inceleyen ve sonuçlarını irdeleyen Yusuf proleterya devriminin temel sorunlarını özümseyerek dünyayı değiştirme, kapitalizmi yıkma ve sosyalist bir dünya için komünist devrimcilerin safında yer aldı. Dünyanın ezilen uluslarının ve emekçilerin emperyalizme ve modern revizyonizme karşı mücadelelerinde ideolojik-teorik mücadelenin, Marksist-Leninist teorinin çarpıtılmasına, revize edilmesine karşı pratik mücadeleyle birleştirmenin önemini kavradı.Modern revizyonizmin ideolojik etkisinden bir kopuş yaşadı. Dostlar kıraathanesinde modern revizyonizmin ideolojik tezlerini tartışmaya başladı. Modern revizyonizmin etkisi altındaki gençleri revizyonizmin devlet, devrim, demokrasi, barış içerisinde bir arada yaşama vb. tezlerini açığa çıkarıcı politik çalışmalar yürüttü. Modern revizyonizmin ve onun ikiz kardeşi reformizmin ideolojik etkilerinin devrimci, paylaşımcı ve ortaklaşmacı değerleri ve kazanımları çürüttüğünü yaşayarak görmüştü. Faşist, revizyonist ve reformist burjuva ideolojilerin çürümüşlüğünü günlük yaşamın siyasi sorunlarıyla ilişkili anlatırdı. Sömürücü zulüm düzeninin karşısında komünistlerin işçi sınıfına ve halka bağlılığını, çıkarlarını savunmadaki kararlılığının ve mücadelesinin işçi sınıfını iktidara taşıyacağını, işçi sınıfı iktidarının emekçilerin kurtuluşu sağlıyacağını başkaca da bir çözümün olmadığını belirtirdi..
Narlıdere’de Halkın Kurtuluşu gazetesinin dağıtıcılarından biriydi. Haftalık gazeteyi, disiplinli bir biçimde semtte oturan emekçilere dağıtırdı. Gazete dağıtımı aracılığıya emekçilerle yeni ilişkiler kuruyor, her yeni ilişkiden yeni hayatları ve yaşam deneyimlerini de öğreniyordu. Narlıdere Çamlıkta Yusuf’u herkes tanırdı, severdi. Onun canlılığını, ataklığını çürümüş sömürücü düzeni anlatırken heyecanını ve coşkusunun kendilerine geçtiğini farkederlerdi. Gür saçlarını tarar gibi yapar bıyıklarını çekiştirerek emperyalizmin vahşetini kapitalizmin sömürüsünü, düşük ücretleri, sendikasızlığı, konut sorununu, gecekonduları, ulaşım sorununu anlatır, sorunları çözmenin örgütlü mücadeleyle mümkün olduğunun propagandasını yapardı.
İşçilere emekçilere düzen partilerini; dönemin Adalet Partisini, Milliyetçi Hareket Partisini, Cumhuriyet Halk Partisini, bu partilerin çözüm olmayacağını; işçilerin kendi partisinde kendi sınıf çıkarları için örgütlenmesinin ve iktidar için mücadele etmesinin önemini anlatır inançla proleter devrimci hareketin saflarına katılmaya çağırırdı.
Narlıdere’de Yurtsever Devrimci Gençlik Derneği’nin kurucularından biriydi. Genç işçilerin, öğrencilerinbağımsızlık demokrasi ve sosyalizm mücadelesinin önderlerinden biri haline gelmişti. Yaşamının önemi ve anlamı işçileri, içlerinden biri olarak emekçileri çok sevmesi, değer vermesiydi; yaşamının yönü işçi ve emekçilerin yaşamlarını iyileştirme ve köhnemiş düzenden kurtulmanın yolunu açmaktı.İşçi sınıfının mücadeledeki rolünü ve işçilerin kurtuluşunun sosyalizm ile olacağını kavramıştı. İşçi sınıfı partisinin oluşumunun işçilerin kendi güçleriyle gerçekleşeceği bilincini taşıyordu. Proleter devrimci hareketin emekçilerin önüne koyduğu görevlerin önemini haftalık basından ve teorik yayınlardan izler ve işçi arkadaşlarına anlatırdı.Yusuf yoksul bir köylü ailesinden gelmenin bütün halkçı özelliklerini taşırdı. İşçi arkadaşları onu çok severdi, onlardan hem öğrenir hem de öğretir; onları harekete geçirir, sorgulamaya, tartışmaya yönlendirirdi. Yaşadığı, çalıştığı her yerde aydınlatma faaliyeti yürütürdü.
11 Aralık 1977 yerel seçimlerinde sandıkların bulunduğu Narlıdere Lisesi bahçesinde karşılaştığı modern revizyonist saldırganların silahlı saldırısına uğradı. Konak Devlet Hastahanesi’ne kaldırıldı, tıbbi müdahalelere karşın kurtarılamadı ve aramızdan ayrıldı ve ölümsüzleşti.

Tarih Şubat 1980. Tariş işçileri İzmir’de, işten çıkarmalara, faşist kadrolaşmaya, faşist baskı ve zulme karşı direnişe geçmişti. Tariş işçilerinin mücadelesine destek veren Çimentepe’de oturan lise öğrencisi Cemil Oral’ı ve eğitim emekçisi İskender Gül’ü 40 yıl önce bu süreçte yitirdik.

İşçilerin hak ve taleplerini desteklemek için öne çıkan ve mücadeleye atılan genç Cemil Oral polis panzerinden gelen kurşunla can verirken; ailesi Gültepe’de oturan, Kula’da öğretmenlik yapan ve yarı yıl tatilinde olması nedeniyle İzmir’de bulunan eğitim emekçisi İskender Gül de hala aydınlatılamayan bir biçimde kurşunlanarak yaşamını yitirdi.

Tariş direnişinden geriye işçi sınıfının sermayeye ve faşizme; reformist ve revizyonist sendikacılığa karşı işçilerin ve demokrasi güçlerinin birliği ve mücadelesi deneyimleri ve dersleri kaldı. Devrimci komünist ruhla donanmış İskender Gül ile Cemil Oral’ın işçi sınıfının haklı mücadelesini desteklemek için bu mücadele içerisinde yer almaları, ileri atılmaları direniş mevzilerindeki işçileri her alanda desteklemenin ve saf tutmanın örneğini oluşturmaktadır. Türkiye İşçi Sınıfı’nın mücadele tarihinde Cemil Oral ile İskender Gül sınıfa destekleri ve mücadeledeki kararlılıkları ile yerlerini almış ve devrimci belleğe adlarını yazmışlardır.

İşçi sınıfının sermayeye ve faşizme karşı 12 Eylül askeri faşist darbesi öncesi fabrikaları kuşatan militarizme karşı fabrika ve işyerlerini terk etmeyerek, barikatlarla korudukları belleklerdedir. Bu biçimde gelişen aktif direniş işçi sınıfının ve demokrasi güçlerinin de birlik ve dayanışmasını da beraberinde taşımıştı. Yaşanmış olan zaaf, hata ve eksikliklerine karşın Tariş işçileriyle Çimentepe (Çiğli-Güzeltepe), Maraş Mahallesi (Yamanlar) ve Gültepe halkının dayanışma mücadelesi, diğer ezilen sınıf ve katmanlardan aldığı destek bugün de demokrasi güçlerinin birliğinin önemini hatırlatmaya devam ediyor..

TOPLUMSAL ve SİYASAL BELLEK: TARİŞ DİRENİŞİ

Tariş işçileri faşist teröre, kadrolaşmaya, işten çıkarılmalara ve baskılara karşı sınıfın talepleri ve ortak çıkarları doğrultusunda işçilerin birliğini örmenin sayılı örneklerinden birini gerçekleştirdi. Tariş direnişi her koşulda eğiten, seferber eden, sürdürülebilir sağlamlıkta ve esneklikte birleşik bir mücadele anlayışını, deneyimini siyasal tarihimize bıraktı. Tariş işçileri 1975-1980 yılları arasında kendi talepleri temelinde örgütlenmenin ve birliği sağlamanın önemini yaşamıştı. 1975-1977 Milliyetçi Cephe (MC) dönemlerinde yüzlerce Tariş işçisi işten atılmış ve yerlerine faşist kadrolar yerleştirilmişti. Tüm işçiler haraca bağlanmış, zor yöntemleri uygulanır hale gelmiş; işten çıkarmaları ve baskıları görmüştü. 2. MC iktidarının düşme sürecinde faşist kadroların çoğunluğu çıkışlarını almış ve 1978’den sonra işçiler haraç vermekten kurtulmaya başlamış ve aralarındaki devrimci, sosyalist işçilerle kaynaşarak mücadele kararlığı ile önemli kazanımlar sağlanmışlardı. Bu süreçte üretim de önemli ölçüde artmıştı. İşte Tariş direnişi bu süreçte öğrenilenler üzerinden ilerledi.

Bu sürecin genç belleklerde de yer bulması açısından sosyo-politik durumu özetlemek gerekirse: Yıl 1979. Ara seçimler sonucu CHP hükümeti iktidarı yitirmişti. MSP ve MHP destekli MC hükümeti olarak da bilinen Adalet Partisi (AP) azınlık hükümeti, Tarişi ?terör yuvası? olarak tespit etti. Demirel?e göre ?Tariş Ecevit Hükümeti döneminde komünist militanların üssü durumuna getirilmişti ve orada komünistlerin kökünün kazınması gerekiyordu. Öncelikle idari kadrolar değiştirildi, Hükümetin İzmir Valiliğine gönderdiği 14 Ocak 1980 tarihli emir suç odaklarının ortaya çıkarılmasını ve gizliliğe riayet edilerek 22 Ocak 1980 günü suçluların yakalanmasını sağlayacak bir planın yapılmasını istiyordu. Ocak 1980 tarihinde işbirlikçi tekelci burjuvazinin ekonomik, siyasi, toplumsal krizi yoğunlaşmış, diktatörlüğün faşist provokasyon ve katliamları artmıştı. İMF ve Dünya Bankası tarafından yeniden yapılanma ve yeni emperyalist iş bölümü programı (24 Ocak kararları) ortaya konmuş ve yükselen emekçi halk hareketini bastırmak üzere sıkıyönetim ilan edilmişti ve 12 Eylül faşist askeri darbesine gidiliyordu. 24 Ocak kararları ile 12 Eylül faşist darbesi arasında doğrudan bir bağ vardır. Ülke genelinde yükselen devrimci dalga halk kitleleriyle giderek kucaklaşmakta, faşizme karşıdireniş yükselmekteydi. İzmir?de de Tariş işçilerinin direnişi ve diğer fabrika ve semtlerdeki destek direnişleri sınıf mücadelesinin gelişim düzeyini göstermekteydi. Direnişin yaygınlaşması ve siyasal karakteri sermayeye ve faşizme karşı direnişte siyasal bilinç, politik ve ideolojik duruşu, örgütlülük ve eylem düzeyini yansıtmaktaydı. Dolayısıyla egemen sınıflarca mutlaka bastırılmalıydı. Bu mücadeleler üzerinden elde edilen deneyimlerle, yaklaşan faşist zora ve darbeye karşı işçi sınıfının fabrikalarda ve işyerlerinde, emekçi semtlerinde, kırsal alanda direniş hattını örme perspektifi yaşama geçirilemedi. Bu nedenle de 12 Eylül askeri darbesi başarılı oldu. İşçi sınıfı ve emekçilerin tüm kazanılmışekonomik, siyasi, demokratik hakları gaspedildi.

22 Ocak 1980 sabahı Tariş’te henüz işbaşı yapılmamıştır. Yüzlerce polis ve jandarma tüm işletmelere operasyon düzenler. Panzerlerle kapılar kırılır, duvarlar yıkılır, kurşunlar sıkılır. Kolluk güçleri, polis ve jandarma öncelikle Üzüm İşletmeleri ve Yağ Kombinalarına girerek yüzlerce işçiyi gözaltına alır. İplik fabrikasında başta kadın işçiler polisi fabrikaya sokmamak için dişe diş mücadele eder. İşçiler faşist kadrolaşma ve işsiz bırakılma ile karşı karşıya olduklarını tespit ederek, hukuksuzluğa ve zor yöntemlerine karşı direnme kararı alır. Başlıca talepleri ise; gözaltına alınan yüzlerce işçinin serbest bırakılması, olaylardan polisin sorumlu tutulması, iş ve can güvenliğinin sağlanmasıdır. İstekler yerine getirilinceye kadar direniş devam edeceklerini açıklarlar. İşçiler ve devrimci çevreler birlik sağlarlar. İşçilerin faşizme ve sermayeye karşı mücadelesine Ege Üniversitesi öğrencileri de üniversiteyi işgal ederek destek verir. Öğrencilerle polis arasında çıkan çatışmalarda onlarca öğrenci yaralanır. İzmir, Gültepe, Balçova Belediyesi işçileri, Sümerbank fabrikası işçileri dayanışma eylemleri yaparlar. Çamdibi, Yeşilyurt, Buca, Gültepe, Bornova, Narlıdere, Bayraklı, Yeşildere esnafı devrimci komünistlerin çağrısına uyarak kepenk kapatırlar. Proleter devrimciler Çamlık, Yeşildere, Balçova, Üçkuyular, Bahçelievler, Yeşilyurt, Bornova, Çamdibi Bayraklı ve Gümüşpala?da gösteri yürüyüşleri düzenler. Özellikle de Çimentepe, Gültepe gibi gecekondu semtlerinde emekçiler sokağa çıkarak Tariş işçilerine saldırıları protesto edip, dayanışma eylemleri düzenler. Diğer fabrikalarda işçiler pasif direnişler gerçekleştirir.

Disk yönetimi, Tekstil Sendikası Genel Başkanı, Gıda İş Sendikası Genel Başkanı işçilerin direnişine karşı çıkarlar ve eylemliliklerin son bulmasını ve yeni bir sürecin başlamasını savunurlar. Tekstil Sendikası Genel Başkanı direnişin bittiğini açıklar. Revizyonist ve reformist sendika yöneticileri, direnişin kalkması gerektiğini zaten Disk’in genel greve gideceğini ve direnişin yasal olmadığını belirtirler. Sendika başkanları ve yöneticileri genel grev ve direniş komitelerini işlevsizleştirirler. Direnişleri kendi çizgilerinde yönetme çabası ve iradesi etkin olur. İşçilerin birliğini parçalamaya ve mücadeleyi kırmaya çalışırlar. Tekstil Sendikası Genel Başkanı Rıdvan Budak 4 Aralık 1982 tarihli Cumhuriyet gazetesine verdiği demeçte,”Tariş direnişini başlatan değil bitiren kurum olmuşuzdur..” demektedir. 24 Ocakta Disk, dayanışma amacıyla İzmir çapında tüm işyerlerindeki işçilerin katıldığı 2 saatlik iş bırakma eylemi yapar; 25 ocakta İzmir’de miting düzenler. Direnişe karşı çıkan sendikacıların etkisiyle işçilerin birliği parçalanır, bu dayanışma eylemlerinin ardından direnişçi işçiler direnişe güç toplamak ve birliği sağlamak için kendiliğinden son verirler. 22 Ocakta başlayan direniş 31 Ocakta yeniden başlamak üzere biter. Tariş Genel Müdürlüğü fabrikaların bir hafta süreyle kapatıldığını açıklar ve bu açıklamayı işçiler kendilerinin sokağa atılacakları biçiminde yorumlarlar. Genel Müdürlüğün açıklamasına karşın işçiler üretimin devam edebileceğini hasar tespiti için işletmelerin kapatılmasının gerekmediğini öne sürerler; fabrikaları boşaltmadan üretime devam etmek isteyen işçiler tekrar direnişe geçerler. Tarih 7 Şubat, polis operasyonu başlar. İplik fabrikası dışında tüm üniteler boşaltlır. I Nolu Üzüm İşletmesinde işçiler direnmeye kararlıdır. Polis panzerlerle işletmeyi kuşatır. ”Teslim olun etrafınız sarıldı”, ”Teslim olmayacağız”, ” Faşizme karşı omuz omuza” sloganları atılır. Çatışma yaklaşık üç saat sürer. Birçok işçi yaralanır. Direniş şiddetle kırılır, fabrika boşaltılır, yüzlerce işçi gözaltına alınarak Alsancak Stadyumuna götürülür. Proleter devrimciler bütün fabrika ve işletmelerde Tariş işçilerinin mücadelesiyle bağlaşıklık kurmaya ve direnişi yükseltmeye çalışır. Binlerce bildiri dağıtılır, birçok fabrika işyeri ve atölyede, işçi semtlerinde, emekçiler destek eylemleri yapar, öğrenciler okullarda boykotlar yapar, yürüyüşler düzenler. Üniversitede öğrenciler boykot yapar fakülteler işgal edilir, Ankara yolu trafiğe kapatılır. Emekçilerin dayanışma eylemlerini kırmak için Çiğli, Çimentepe (bugünkü Güzeltepe) Maraş mahallerinde (bugünkü Yamanlar) devlet güçleri ile çatışmalar çıkar. Polisle halk arasında çıkan çatışmalarda, yurtsever devrimci öğrenci Cemil Oral polis panzerinden atılan kurşunla ölür, birçok insan yaralanır, yüzlerce emekçi gözaltına alınır.

Cemil Oral?ın ölümü Çiğli?nin emekçilerini ayağa kaldırır. 5000 emekçi iki gün gösteri ve protesto yürüyüşleriyapar. Devletin militarize güçleri yoğun kitlesel gösterileri ve yürüyüşleri izlemekle yetinir.

Gültepe?de Belediye Başkanı Aydın Erten halkı tahrik ettiği gerekçesiyle 8 şubatta gözaltına alınır, gözaltında işkence gören Aydın Erten Devlet Hastanesi’ne kaldırılır. Diktatörlüğün zor politikaları, tüm dayanışmacı düşünce ve eylemlere yönelir.10 Şubatta Yağ Kombinası işçileri işletmeye girmeyi başarırlar ve direnişe başlarlar. Kombinaya panzerle giren polisle işçiler arasında çıkan çatışmada üç işçi polisin açtığı ateş sonucu yaralanır işçiler fabrikayı tekrar boşaltır. 14 Şubatta İplik fabrikası militarist güçler tarafından tankıyla, panzeriyle, sarılır. Barikatlarda işçiler meşru direnme haklarını kullanır, bir yandan da birliği oluşturan güçler ne yapmaları gerektiğini tartışırlar, ”Birlik Dayanışmacı” taraftarı işçiler tartışma ve karar alma sürecini beklemeden fabrikadan dışarı çıkar ve teslim olurlar. Direnişin kırılma süreci başlar, işçilerin elleri başlarının üzerinde teslim olur. 270 İşçi Emniyette ve Karşıyaka Stadyumunda altı gün gözaltında tutulur, yedi işçi tutuklanır üç işçi hakkında da gıyabi tutuklama kararı verilir. 187 kişi ilk etapta sanık sandalyesine oturtulur ve yargılanır. Önce Çimentepe Mahallesi ardından da Çiğli İplik Fabrikası’ndaki direnişleri kıran güvelik güçlerinin son hedefi bir haftadır giremedikleri Gültepe’dir. 14 Şubat günü saat 20.30 da yursever devrimci genç öğretmen İskender Gül yaşamını yitirir. Cenazesi Kıbrıs Şehitleri İlkokuluna götürülür. Devrimciler okulun bahçesinde toplanır, saygı duruşu ve konuşmalar yapılır. Cenaze töreni hazırlıklarına başlanır ancak o günün koşulları içerisinde ne cenaze töreni yapılabilir ne de İskender’in yaşamına son veren kurşunun faili bulunabilir. Bu süreçte 16 Şubat Cumartesi günü sabah saat 6.00 da binlerce asker ve polis Gültepe’yi kuşatır. Cenaze törenine hazırlanan devrimciler İskender Gül’ün cenazesini Gültepe semti dışına çıkarmak zorunda kalırlar. Çıkan çatışmalarda 100 emekçi yaralanır. Cenazeye katılmak ve dayanışmak amacıyla semte gidenler de dahil olmak üzere 1500’e yakın insan gözaltına alınır. Tüm karakollar, stadyumlar gözaltı merkezidir artık! Karakollarda ve stadyumlarda emekçilere yoğun şiddet uygulanır. Gün boyu süren operasyon sırasında çıkan çatışmalarda üç polis yaşamını yitirir. Bir ay süren Tariş direnişi süreci biter. 20 Şubat’ta da İzmir’de sıkıyönetim ilan edilir. Direnişe katılan 187 işçiden 135 işçiye önce 25’er ay ceza verilir. Daha sonra yeniden görülen dava sonucunda dört işçi hakkında verilen idam cezası ömür boyu hapse çevrilir. 19 işçiye 12 yıl ile 18 ay arasında değişen hapis cezaları verilir. Diğerleri ise beraat eder.

Gültepe direnişine katıldığı gerekçesi ile 95 kişi hakkında dava açılır. Yargılamalar sonucunda üç kişiye idam, altı kişiye ömür boyu hapis, 49 kişiye de 20 ile bir yıl arasında değişen hapis cezaları verilir. İdam cezası verilenlerden Hıdır Aslan 1984’de Burdur Cezaevi’nde infaz edilir.

Tariş işçilerinin direniş sürecinde, Yeniasır, Günaydın, Hürriyet gazeteleri başta olmak üzere sermaye ve faşizm yanlısı medya organları iğrenç, yalan haberler üreterek devrimcilere komünistlere saldırırlar. Bu gazeteler, İskender Gül’ün halk mahkemesinde yargılanarak asıldığını, komünist olmadığını hafız olduğunu ; halk mahkemesinde yargılanan kişiler için yağlı ip,boğma zinciri, ölüm listeleri, tabutlar bulunduğunu yazarlar. Gazetecilik etiği ve haber ilkeleri sermayenin ve faşizmin çıkarları için bilinçli olarak unutulur 12 Eylül sürecine giden yolda basın yalan haber üreterek, devrimcilere güveni sarsmaya çalışarak Cuntanın yol taşlarını döşemesinde çok etkili olur. Dönemin TKP yandaşı Politika gazetesi de benzeri söylemlerleemekçilerin haklı ve meşru direnişini ”Maocu terörist grupların işi” olarak yorumlar.

Tariş işçilerinin mücadelesi, her şart altında emekçilerin talepleri temelinde örgütlenerek sermayeye ve faşizme karşı mücadeleyi mevcut olanakları kullanarak ve bununla sınırlamayıp mücadelenin ihtiyaçlarına uygun örgütlenme biçimlerini de yaratarak haklı ve meşru talepleri zemininde yürütebileceğini ve kazanımlar sağlayabileceğini göstermiştir. Aynı zamanda Tariş direnişi, sınıf sendikasından yoksun olmanın kazanımların korunamamasında ve ileriye taşınamamasında ne denli önemli olduğunun da bir örneği olmuştur. Tariş işçilerinin mücadelesi; işçilerin ve emekçilerin sermayeye ve faşizme karşı fabrikalarda, işyerlerinde ve yaşam alanlarında, Çimentepe, Maraş Mahallesi, Gültepe ve emekçi semtlerinde, fakültelerde, okullarda  dayanışmanın ve birleşik mücadeleyi örme kararlığının ve meşru direnişinin örnekleri arasında yerini almıştır.

İşçilerin ve emekçilerin bu haklı ve meşru mücadelesini ve yitirdiklerimizi saygıyla anıyoruz.

Yaşasın Devrim ve Sosyalizm Mücadelesi.